สุดท้าย Bill ก็เป็น Bill อยู่วันยังค่ำสินะ ...
แต่ก็เอาเถอะ เรื่องที่แกพูดมาทุกเรื่อง ชั้นไม่สามารถที่จะแย้งอะไรแกได้เลย ... รวมถึงเรื่องของชั้นด้วย ชั้นยอมรับทุกอย่าง ไม่ว่าจะ ล้วงไข่ ตบเมีย ฆ่าหมาของแก แต่ก็เอาเถอะ ยังไงซะมันก็เป็นสิ่งในอดีตที่ชั้นอยากจะแก้ไขในอดีตที่สุด แต่มันก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี เนอะ .. ในความหมายของแก เรื่องที่ว่า
"อย่าได้ไปเห็นค่าของพวกขี้แพ้เด็ดขาด" เนี่ย มันก็ถูกนะ ชั้นคือผู้แพ้บิล แพ้นายราบคาบเลยหละ ..
หลังจากที่แกชนะชั้นมา แกก็ก้าวขึ้นไปสูงเรื่อย ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ... แต่ชั้นนี่สิกลับตกลงไปเรื่อย ๆ จนไม่มีที่สิ้นสุดซะเอง จาหที่ชั้นเคยนำหน้าแกมาตลอด แต่สุดท้ายแกก็นำหน้าชั้นจนตามแทบไม่ทันเลยหละ ... นายนี่มันสุดยอดจริง ๆ นะ Bill ชั้นพูดจากใจจริง
แล้วก็ชั้นก็ต้องขอบคุณนายในเรื่องหนึ่ง ... หลังจากที่ชั้นเห็นแกอีกครั้งใน Deathzone มันทำให้ชั้นคิดเรื่องเก่า ๆ แล้วทำให้ชั้นรู้ว่า
"ชั้นปล้ำมวยปล้ำเพื่ออะไร"
นายทำให้ชั้นรู้ ว่าสิ่งที่ชั้นกับแกต่างกัน มันคือ อะไร ... ใช่ !!!
"จุดมุ่งหมายยังไงหละ" ชั้นติดตาม DZ ทุกวีคหลังจากที่ชั้นได้ออกไป แล้วเห็นอะไรมากมายกับที่นั้น ในตอนนั้นชั้นแทบจะอิจฉาแก ที่เปิดศึกกับ Mike และเป็นคนแรกที่ชนะ Mike ใน SS แกสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ BWO แต่ชั้นนี่สิ กลับตรงกันข้ามเลย
เพราะว่า แกมีความตื่นเต้นในหัวใจ ความเร้าร้อนที่อยากจะชนะให้ได้ ในความคิดของชั้นนะ แต่ชั้นนี่สิ กลับกลัวความพ่ายแพ้ เพราะว่าตัวเองประสบความสำเร็จไปแล้ว กลัวที่จะตกอับ กดดันตัวเองไม่เป็นเรื่อง ... ชั้นหวังที่จะชนะมากเกินไปจนลืม ความกระหายเก่า ๆ ที่เคยมีมาจนหายไปหมด ... เหลือแต่ความอวดเบ่ง ไร้สาระของตัวเอง
แกสนุกกับการปล้ำของแก โดยการสร้างความตื่นเต้นให้ตนเองและคนอื่นดูอย่างสุดมันส์ แต่ชั้นกลับหลงไหลในชัยชนะมากเกินไป จนลืมไปแล้วว่า ชั้นคือ Edward Harley ที่ชั้นคิดไว้ว่า จะต้องเป็นนัมเบอร์ วัน !!
แต่ตอนนี้มันห่างไกลกว่าเดิมลี้ลับเลยหละ ... เอาหละขอโทษแล้วกันนะ Bill ที่พูดเรื่องน่าเบื่อให้นายฟัง ... แต่ต้องขอบคุณนายที่ทำให้ไฟของชั้นมันเริ่มลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง ...